De zon schijnt, de lucht is helder,
maar ik zit angstig in een kelder.
Hoe donker moet het nog worden
voordat het licht weer mag gaan schijnen?
Hoeveel doden moeten er nog vallen
voordat de raketten zullen verdwijnen?
Wie ben jij, die mij dit aandoet?
Wie ben jij om te bepalen hoe ik leven moet?
Zit er nog iets van liefde in je hart?
Kijk er eens naar en maak een nieuwe start.
Het is weer stil, ik mag naar buiten.
Ik zie de puinhoop, hoor een vogel fluiten.
Hij geeft me kracht, ik ga aan het werk.
Samen verbinden, dat maakt ons sterk.
De zon schijnt, alles is stil.
Leven in vrede, dat is wat ik wil.
Thea wat heb jij dit mooi weer gegeven.
Hetgeen wat mij opvalt is dat er hoop is . . Alsof het zegt er komt een oplossing ..
En een zeer toepasselijke tekening,
Wat fijn dat je dit zo mocht ontvangen , Compliment….
Dankjewel Ria. De tegenstelling is ook zo groot: de zon en de angst.
Maar de rimpel van elk liefdessteentje in het water wordt alsmaar groter.